Życie zaskakuje w najmniej spodziewanych momentach.

Robiąc sobie dzień wolny od szkoły (Do czego nikogo nie namawiam xD) postanowiłem napisać kolejny rozdział, także przyjemnego czytania życzę! ;)

Mnisi powoli się wycofywali.. Byli praktycznie padnięci.. Nie mieli siły na kolejną walkę, a zwłaszcza z najgorszym możliwym przeciwnikiem.. Człowiekiem, od którego powstało słowo "zło", Orkan'em.. Mężczyzna o krótkich czarnych włosach robił krok za krokiem w ich stronę, widząc ich strach oraz bezsilność uśmiech sam mu się nasuwał na twarz. Clay spostrzegł Konana za nim, po chwili i reszta. Musieli jakoś dać mu czas, żeby starszy i poobijany mnich mógł się do niego zbliżyć.

- Cofnijcie się! - usłyszeli głos Fung'a.

Starzec szedł w ich kierunku trzymając się za brzuch.

- Zrobiliście już wystarczająco, nie mogę pozwolić byście jeszcze tu zginęli.

- Ale mistrzu.. - przerwał Auroli.

- Nie ma nawet mowy, to jest mój obowiązek, wasi rodzice, by mi nie wybaczyli, a także sobie, że was tu wysłali. Dlatego macie się do niego nie zbliżać.

- Starcze, tak się o nich boisz czy jesteś po prostu pewien, że pokonasz mnie zupełnie sam?

- To i to. - podniósł kącik ust do góry.

- Wcześniejsze starcie już pokazało kto jest silniejszy. Jednakże nie zaszkodzi mi znowu spuścić ci łomot. - zadrwił z niego, po czym zachichotał pod nosem.

- Ale.. - zaczęła Kimiko, na co Raimundo postawił przed nią rękę.

- Nawet mi się nie waż. - spojrzała mu głęboko w oczy, wiedziała, że się o nią po prostu martwi.

Król ciemności z wielką prędkością stawiał przed sobą kroki, pojawił się za Fung'iem. Mistrz zdołał się obrócić i w odpowiednim momencie zablokować cios. Orkan'a uśmiechnął się na to, a następnie obkręcił  swoje dłonie, gdy były trzymane przez starca. Złapał za jego kimono i przerzucił go za siebie. Mistrz upadł na plecy, przez co miał chwilowe niedotlenienie, nabierał powietrza jakby chłystał się wodą, a mimo to tlen nie docierał do płuc. Otwierając oczy spostrzegł swojego przeciwnika, który jest w trakcie zamachu ręką. Starzec podniósł nogi do góry, a następnie odbił się od podłoża za nim ten dotknął go swoimi łapskami.

- Musimy coś zrobić. - mówi Daniel patrząc na całe to zajście.

- Nie możemy, rozumiecie, że jak Orkana zbliży się do nas to bez wahania nas zabije? - odparł poważnie brazylijczyk. - Mistrz Fung nigdy, by sobie tego nie darował.. Dlatego ten raz posłuchajmy go i nie róbmy tego czego nam zabronił.. - reszta przyjaciół po przemyśleniu tych słów przytaknęli i z wiarą w mistrza oglądali pojedynek.

- Aurola co z Omi'm? - przypomniał sobie brunet z Europejskiego klasztoru.

- Clay włożył w dziurę kamień, a Kimiko zasklepiła go z podłożem dzięki ogniu.. Bez obaw, to duża przestrzeń i starczy mu tlenu.

- Dlaczego Konan jeszcze nie użył Klejnotu Ciemności? Przecież Orkana jest zajęty walką. - odparła japonka zmieniając temat.

- Dlatego, że musi przyłożyć go do serca osoby, która została dzięki niemu zmartwychwstana.

- Skąd to wiesz? - spytał Clay.

- Bo moja siostra to encyklopedia. - odwróciła się.

- Adrian! - podbiegła do niego i pomimo wszystkich tych ran uściskała go jak najmocniej. Chłopak syknął lekko z bólu, po czym przy pomocy siostry doszedł do reszty przyjaciół.

- Rozumiem, że nie mamy jak pomóc. - mówi blondyn spoglądając na Fung'a, który zaciekle broni się przed atakami wroga.

- Zabronił nam ingerować w pojedynek. - odpowiedział brunet, smok ziemi.

- A od kiedy słuchacie się poleceń? - spytał z małym śmiechem.

- Ale teraz to poważna sprawa.. Martwi się o nas i nie chce byśmy zginęli.. - blondyn przerwał wypowiedź Raimunda.

- Ale jeśli my nic nie zrobimy to Fung zginie.. Spójrz na nich.. Wyraźnie widać, że to tylko kwestia czasu za nim mistrz opadnie z sił.. To już nie ten wiek, teraz nie poradzi już sobie sam.

- No dalej Fung poradzisz sobie, musisz go tylko przytrzymać. - szepcze pod nosem Konan.

Starzec robiąc kolejny unik postawił nogę do tyłu, jednakże nie zrobił tego udanie, przez co stopa się wygięła, a on sam upadł na ziemię.

- W życiu nie miałem łatwiejszego pojedynku, widać, że wiek ci nie sprzyja. - zaśmiał się.

Mężczyzna zabarwił swoją dłoń na czarno, a następnie zamachnął się. Kurz z podłoża od uderzenia był w powietrzu, utrudniając widzenie. Uśmiech z jego twarzy zniknął, gdy "dym" opadł, a Fung'a nie ma w tym miejscu gdzie ostatni raz go widział.

- Dobra robota Clay. - usłyszał za sobą.

- Tak, zdążyłeś w ostatniej chwili. - odparł Daniel z szyderczym uśmiechem w stronę Orkan'a.

- Czy nie zakazał on wam czasem brania udziału w walce? - spytał zirytowany.

- Tak..  - zaczął Rai. - Ale wiesz, co? Przecież my się go nigdy nie słuchamy. - powiedział na co reszta kiwnęła potwierdzająco głowami.

- Przestańcie.. Ja muszę was chronić. - mówi próbując wstać na nogi. Clay podszedł do niego i lekko przycianął go do ziemi, by ugięły mu się nogi i z powrotem usiadł.

- Niech się mistrz nie przemęcza, my się tym zajmiemy. - powiedział kowboj.

Wciąż dosyć zmęczona szóstka ustawiła się w pozycji do walki, czyli z ugiętymi nogami oraz rękoma wystawionymi do przodu. Mężczyzna ze swoją prędkością ruszył na nich, cała piątka stała w bezruchu, tylko Aurola, czyli najszybsza z nich zdołała go zauważyć i zablokować jego uderzenie.

- Kimiko!

- Wiem!

Dziewczyna prześlizgnęła się po jej plecach i z gracją wykonała kopnięcie w brodę napastnika. Mężczyzna cofnął się kilka kroków trzymając się za podbródek.

- Daniel! - krzyknęła.

Brunet szybko położył dłonie na ziemi, a następnie wywołał trzęsienie. Czarno-włosy mężczyzna stracił równowagę i upadł na plecy.

- Clay! - krzyknął tym samym pokazując, że teraz jego kolej.

Blondyn wzbił się w powietrze z dłonią pokrytą skalną powłoką. Z własną siłą oraz żywiołu wykonał potężny cios w klatkę piersiową. Kilka metrów wokół Orkany zostało zniszczone przez siłę uderzenia Clay'a.

- Raimundo!

Gdy Król ciemności był nieco ogłoszony i leżał w bezruchu w płytkiej dziurze w ziemi, brazylijczyk utworzył tornado, które powoli wynosiło Orkan'e do góry.

- Adrian!

- Jasne!

Blondyn podbiegł do trąby powietrznej, a następnie zmieszał z nią swój ogień.

- Aurola!

Dziewczyna biegła w stronę Clay'a, chłopak złączył dłonie w "koszyczek". Nastolatka postawiła tam stopę, po czym została wybita wysoko w górę. Robiąc kilka obrotów w powietrzu używała wody, która dzięki jej obracaniu zajmowała większą powierzchnię. Dzięki temu połączeniu, w skutek reakcji powstał z tego kamień, a ich wróg był w nim. Znajdował się przy samym jego początku, całe ciało było widoczne.

- Panie Konan!

Staruszek biegł jak najszybciej mógł, widząc, że głaz zaczął się już lekko kruszyć, rzucił Wu przed siebie. Raimundo wchodząc na plecy Clay'a złapał klejnot i podał go do przodu Danielowi, który przyłożył go do serca Orkany. W "kamieniu" powstały szczeliny, z których zaczęło wydobywać się fioletowe światło. Kiedy cały ten wielki głaz runął na ziemię, ciała ich wroga już nie było.

- Czy to już? - spytał smok ognia o blond włosach.

- Tak.. To koniec Orkany Young'a. - odparł Konan kładąc ręce na barkach smoków żywiołów.

Nagle nastało trzęsienie zamku, wszyscy walczyli nogami, by nie utracić równowagi.

- Co się dzieję?! - krzyczy japonka.

- Zamek bez jego władcy nie istnieje, więc dochodzi do jego destrukcji!

Clay pobiegł do dziury, a następnie wyrzucił kamień przykrywający dziurę, używając żywiołu podniósł na skalnej kolumnie nieprzytomnego Omi'ego.

- Dojo! Zabierz nas stąd! - krzyknął Fung.

Wciąż otępiały smok powiększył się i wyniósł wszystkich.

Przez to, że nie był w najlepszym stanie, od razu po opuszczeniu pałacu zleciał w dół do lasku, by uniknąć wypadku. Odstawił każdego z nich i po chwili wrócił do swoich rozmiarów. Wszyscy przyglądali się budowli, która pada w dół.

- Czy w końcu będzie spokój? - spytał Daniel.

- Obawiam się, że nigdy.. - odpowiedział Konan. - Ktoś zły zawsze się znajdzie, a Heylin nigdy nie śpi..

- Takie już nasze życie.. Może wracajmy już do klasztoru, nie chcę patrzeć na ten zamek.

- Tak.. Lepiej już chodźmy. - mówi Adrian, na co Kimiko uśmiechnęła się, a zaraz po tym usłyszeli dziwny dźwięk za jej plecami. Krew zmieszana z kolorem bieli jej zębów spłynęła po chwili po jej wardze, po czym z przodu jej klatki piersiowej wyłonił się czubek metalowego noża.

Wszyscy stali zszokowani oraz otępiali, myśleli, że jak na dzień dzisiejszy mają już spokój..

- Kimiko!!! - wydarł się Rai.

Gdy dziewczyna powoli i bezwładnie upadała odsłoniła sprawcę czynu, który był dla kilku z nich nieznany, a dla kilku wręcz przeciwnie..